Σύνταγμα είναι το δίκιο των δικαστών;

του Πάσχου Μανδραβέλη

Καθημερινή
9 Δεκεμβρίου 2012

Στην Ελλάδα η νομιμότητα θεωρείται ένα αλισβερίσι με την Πολιτεία. Πολλοί δηλώνουν ότι φοροδιαφεύγουν, διότι το κράτος δεν έχει «καλούς δρόμους». Άλλοι, πάλι, αφήνουν το αμάξι τους πάνω σε ράμπες αναπήρων διότι «η Πολιτεία δεν νοιάστηκε να φτιάξει πάρκινγκ». Άλλοι πετούν τα σκουπίδια τους όπου βρουν διότι «το εκπαιδευτικό σύστημα δεν φρόντισε ποτέ να τους κάνει καλούς ανθρώπους». Γενικώς, για κάθε παρανομία υπάρχει μία και μόνη δικαιολογία: η κακούργα Πολιτεία...

Θα περίμενε κανείς ότι αυτό είναι σύμπτωμα των Χρυσαυγιτών που θεωρούν ότι δικαιούνται να μαχαιρώνουν μελαψούς διότι «η Πολιτεία δεν φρόντισε να λύσει εγκαίρως το μεταναστευτικό». Ή έστω εκείνων που κατεβάζουν βιτρίνες διότι «η κοινωνία ασπάζεται τον καταναλωτισμό». Κάθε είδους παρανομία στην Ελλάδα φέρνει ως δικαιολογία παράπονα από τη «συμπεριφορά της Πολιτείας», όπως λένε οι παραβάτες.

Φευ! Δεν είναι οι μόνοι. Μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας σήμερα είναι οι ηγεσίες του τόπου που αντί να διδάσκουν την αξία της έννομης τάξης, μαθαίνουν στις νέες γενιές τις δικαιολογίες για να παρανομούν.

Δεν θα αναφερθούμε στους πρυτάνεις, που αποφάσισαν να εφαρμόζουν όποιο νόμο τους βολεύει, αλλά και στους δικαστές που καταστρατηγούν το άρθρο 23 του Συντάγματος. Αυτό το οποίο ρητώς αναφέρει: «Aπαγορεύεται η απεργία με οποιαδήποτε μορφή στους δικαστικούς λειτουργούς». Παρά την ρητή αυτή πρόβλεψη του Συντάγματος, πολλοί δικαστές κατεβαίνουν από τις έδρες τους στις 11 π.μ., δημιουργώντας επιπλέον προβλήματα σε μια χώρα όπου η έννομη τάξη καταρρέει και το μέλλον της παραμένει σκοτεινό.

Aυτήν την παράνομη στάση εργασίας των δικαστών η αρεοπαγίτης κ. Βασιλική Θάνου-Χριστοφίλου δικαιολόγησε με σχετικό της άρθρο ως εξής: «Ο συνταγματικός νομοθέτης, ο οποίος προέβλεψε στο άρθρο 23 ότι απαγορεύεται η απεργία υπό οιανδήποτε μορφή στους δικαστικούς λειτουργούς, ασφαλώς θεωρούσε αυτονόητη προϋπόθεση ότι και οι λοιπές εξουσίες του κράτους θα τηρούν από τη δική τους πλευρά τις υποχρεώσεις τους, τις οποίες προβλέπει το Σύνταγμα, ακριβώς προς προστασία των δικαστικών λειτουργών.

»Με δεδομένο όμως, ότι το κράτος, με τις επιβληθείσες υπερβολικού ύψους μειώσεις των αποδοχών των δικαστών (μη αναγκαίες και μη ανάλογες), παραβιάζει αυτό πρώτο τις ως άνω συνταγματικές διατάξεις (26, 87, 88) και θέτει σε κίνδυνο την ανεξαρτησία των δικαστών, είναι σαφές ότι δεν μπορεί να τίθεται θέμα παραβίασης του Συντάγματος από τους τελευταίους, οι οποίοι, αντιθέτως, έχουν υποχρέωση να υπερασπιστούν το κύρος και την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, με όποιο μέσον αντίδρασης θεωρούν ως πλέον πρόσφορο». («Δικαστική Ανεξαρτησία», Τα Νέα 3.12.2012).

Περισσότερα

Δες επίσης