Δίκιο και Δίκαιο

του Κώστα Μποτόπουλου

Τα Νέα
26 Μαΐου 2011

Η προχθεσινή απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των ανθρωπίνων Δικαιωµάτων στην υπόθεση «Κώνστα κατά Ελλάδος» δεν αφορά τα «γεγονότα του Παντείου» καθεαυτά, αλλά κρίσιµα ηθικά, πολιτικά και νοµικά τους παρεπόµενα. Το νοµικώς ενδιαφέρον στοιχείο έγκειται κυρίως στη διατύπωση της θέσης ότι οι ανώτατοι κρατικοί λειτουργοί (στη συγκεκριµένη περίπτωση, ο πρωθυπουργός της προηγούµενης κυβέρνησης και δύο υπουργοί του) όχι µόνο οφείλουν να σέβονται το τεκµήριο αθωότητας κάθε κατηγορουµένου όταν εκφράζονται δηµόσια, αλλά οφείλουν να το σέβονται περισσότερο από κάθε άλλον, δεδοµένης της θεσµικής τους θέσης και της δυνατότητας επηρεασµού της κοινής γνώµης και της Δικαιοσύνης. Η πολιτική διάσταση ανευρίσκεται στον κόλαφο που επιδαψιλεύει – όχι για πρώτη φορά – ένα διεθνές δικαστήριο στον τρόπο µε τον οποίο διεξάγεται η πολιτική αντιπαράθεση στην Ελλάδα, γίνεται σεβαστό το κράτος δικαίου και λειτουργεί (ή µάλλον δεν λειτουργεί) στην πράξη η διάκριση των εξουσιών. Ηθικά τέλος ζητήµατα γεννιούνται από την ευκολία µε την οποία ένας κατηγορούµενος (ιδίως όταν είναι «επώνυµος») χαρακτηρίζεται τούτο ή το άλλο από έχοντες δηµόσια εξουσία και λόγο, επηρεάζοντας έτσι, ίσως ανεπανόρθωτα, την προσωπική του εικόνα αλλά και, γενικότερα και κρισιµότερα, τις προϋποθέσεις απονοµής της Δικαιοσύνης σε µια χώρα διαρκούς επικάλυψης των θεσµών από τις κραυγές.

Περισσότερα