Βουλευτές και κόμματα

του Χαράλαμπου Ανθόπουλου

Έθνος
14 Νοεμβρίου 2012

Κατά την κλασική φιλελεύθερη αντίληψη, την οποία υιοθετεί και το ισχύον ελληνικό Σύνταγμα (άρθρα 51 παρ. 2 και 60 παρ. 1 Συντ.), ο βουλευτής έχει το δικαίωμα να μεταβάλει κατά την κρίση του τον πολιτικό του προσανατολισμό, διαφωνώντας με την κοινοβουλευτική ομάδα του και το κόμμα του, ακόμη και σε θεμελιώδη πολιτικά ζητήματα, διατηρώντας την έδρα του στη Βουλή.

Ο αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών Χαράλαμπος Αθανασίου σε μια σύντομη παρέμβασή του στη Βουλή αναρωτήθηκε αν η αντίληψη αυτή κατά την οποία ο βουλευτής, εν ονόματι της «ελεύθερης εντολής», μπορεί να αλλοιώνει την αντιπροσωπευτική σχέση του με τους εκλογείς και το κόμμα του, ενδεχομένως δε και το ίδιο το εκλογικό αποτέλεσμα, είναι κατά βάθος αντιδημοκρατική.

Πράγματι, από τη σκοπιά μιας γνήσιας δημοκρατικής αντίληψης, η οποία θέτει σε πρώτη μοίρα την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας (άρθρο 1 παρ. 2 Συντ.), που βρίσκει την πιο άμεση και κύρια έκφρασή της στα πολιτικά κόμματα (άρθρο 29 παρ. 1 Συντ.), η απεριόριστη ελεύθερη εντολή δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή.

Δεν είναι τυχαίο ότι κορυφαίοι εκπρόσωποι της δημοκρατικής συνταγματικής σκέψης όπως ο H. Kelsen και ο G. Leibholz θεωρούσαν την ελεύθερη εντολή ως ένα προδημοκρατικό κατάλοιπο.

Περισσότερα